یادمه روزای اولی که وارد دانشگاه شدیم در جای جای دانشگاه با برگه هایی روبه رو شدیم که:

اقای بووووق موفقیت شما را در درس ریاضی تبریک میگوییم.. از طرف جمعی از دوستان

ما هم ترم اولی کلی مبهوت که ایول این طرف لابد مقامی چیزی اورده توی ریاضی.. خوش بحالش..

مدتی گذشت و کم کم با بچه ها و سال بالایی ها اشنا شدیم که بــــــــــــــله.. این اقای نامبرده بعد بارها افتادن در درس ریاضی بالاخررررررره موفق به پاس کردن این درس شدن (گویا این بنده خدا بعد 4-5 بار افتادن بالاخره پاس کرده بود) چقددر خندیدیم از این ابتکار بچه ها..

توی اون چهارسال کم از این شوخیا ندیدیم

مثلا همون روزای اول اومده بود سریکی از کلاسای ما در نقش استاد و کتاب معرفی کرده بود و دخترا تندتند نوشته بودن و همدستای استاد تقلبی با خواهش و التماس گفته بودن که استاد مارو ننداز ترم اخریم و این حرفا..

فک کنم ایشون دو سال قبل ما وارد دانشگاه شده بودن و همزمان با ما فارغ التحصیل شدن