سلام
چه خاطره ي جالبي بود...آدم دلش ميخواد زمينو بسابه دنيا مجبورش ميکنه سقف و بسابه:)
يادمه تو يکي از پروژه هاي سدسازي تو دفترم نشسته بودم ک يه مهندس جديدالاستخدام به من معرفي شد...بارو بنه اش هم باهاش بود..بهش گفتم راحت باشه...بهش گفتم که کمکش ميکنم تا جايي که ميتونم فوت فن کارهارو يادش ميدم..هرچند که من رشته برق بودم و لي ايشون مکانيک .اما خيلي رودرباسي داشت..گفتم واسه ناهار ميرم رستوران سد ...اونم گفت اگه مشکلي نيست من بمونم تو دفترتون و اينجا ناهارمو بخورم...وقتي برگشتم ديدم کل دروديوار و سقف دفترم خال خالي شده و اون بيچاره هم سرخ شده بود از شرمندگي و داشت با يه پارچه تميز ميکرد و ميسابيد...کنسرو ماهي رو گذاشته رو بخاري برقي و بعدشم بمب :)

شنيدم توي شهرشون تو يه ازمايشگاه کار ميکنه بعد فوق خوندنش...
باز خوبه اون رفت سر کار

ههههه ساراي خودمون؟
خيلي باحال بود:دي
چ ارزويي داشته هااا

يادش بخير... سارا ترم اول قرار بود بشه هم اتاق ما.. اتاق ما 9 نفره بود و کسي حاضر نبود بره.. بس که ما خوب بوديم اخر سارا که نفر نهم بود رفت:) فک کنم اومد اتاق شما..اگه اشتباه نکنم